Wild!
Door: Henny & Annemieke
Blijf op de hoogte en volg Annemieke
10 September 2018 | Malawi, Blantyre
Lieve allemaal,
afgelopen week was onze 3e week en voor het eerst een weekend en nachtdiensten gewerkt.
Maandagochtend begonnen om 7.30 uur, in de middag rond half 3 even naar huis om wat te eten en vervolgens om 17 uur gestart met de nacht.
De eerste nacht 17 uur gewerkt (er beviel nog net iemand aan het eind van de nacht, die ik graag zelf wilde hechten en waarvan ik het directe postpartum af wilde ronden) en dinsdagnacht ruim 15 uur.
Vooral dinsdag was een erg drukke nacht met maar liefst 7 bevallingen, waarvan ik er 6 zelf heb gedaan!
Ze volgden elkaar in een mooi rustig tempo op en ik was de enige student in de nacht, dus BINGO voor mij!
Mijn eerste knip (episiotomie) gezet, ondanks dat ik het zelf niet nodig vond.
Maar.....als 'ie dan toch gezet moet worden volgens de staf, dan benut ik het leermoment graag zelf.
Het betrof een meisje van 17 jaar, waarbij zelfs een vaginaal toucher bijna onmogelijk was.
Ze raakte compleet in paniek zodra er maar een minimale aanraking was, het oogde als zeer traumatisch.
Gelukkig lukte het met hulp van Christopher om wat vertrouwen te winnen, waardoor het infiltreren met lidocaïne en het zetten van de knip rustig verliep. Vervolgens werd er vlot een gezond jongetje geboren met 5 vingers en 1 duim aan beide handen.
Het hechten van de episiotomie was een uitdaging met nauwelijks licht (ondertussen viel de stroom ook nog uit, waardoor we nog minder licht hadden) en een laag bed (niet in hoogte verstelbaar).
Op de knietjes op de grond en met de torch van mijn iphone lukte het om de epi te hechten, maar ideale omstandigheden zijn het niet, zeker gezien de stugheid van de huid van deze dames.
De beide extra pinken werden vakkundig door Christopher afgebonden met het restant van het hechtdraad.
Alle andere bevallingen verliepen voorspoedig met gezonde baby's en kwieke mama's.
Tussen 17 en 21 uur lopen er vanuit de antenatal ward regelmatig dames binnen met allerlei klachten.
Ik spreek geen Chichewa, dus dat maakt het afnemen van een anamnese erg lastig, maar samen met Marta (een Malawiaanse studente die uitstekend Engels spreekt) hebben we een hele reeks consulten af kunnen handelen.
Heel erg leuk om dit samen te doen, onze afwegingen te bespreken en tot een beleid te komen.
Het was een vruchtbare week, de teller staat op 12 zelfstandige bevallingen in Malawi tot nu toe.
Overdag slapen met deze temperaturen is bijna niet te doen, we tikken de 40 graden regelmatig aan.
We hebben nog altijd geen stromend water, dus creëren onze eigen douche met bekertjes water om wat af te koelen.
En stroom is er nog altijd nauwelijks, dus iets kouds uit de koelkast halen is wishful thinking.
Sterker nog, alles uit de koelkast hebben we inmiddels bedorven weg moeten gooien (verbranden in ons geval, een vuilophaaldienst is hier niet)
We doen het er maar mee!
Donderdagochtend om 2 uur weer met de minibus naar Blantyre, een kamikazetocht, waarbij we ons voor het eerst beseften dat achterin zitten misschien helemaal niet zo'n hele goede keuze is.
Mocht de bus crashen midden in de nacht, dan komen wij er in ieder geval nooit meer uit met een stalen balk achter ons en 17 mensen voor ons (bestuurdersrij niet meegeteld!).
Om 7 uur vertrok onze AXAbus vanuit Blantyre richting Lilongwe, maar onderweg moesten we met de minibus ver uit de bush nog mensen ophalen, dus het laatste stuk moest het gas er op.
Doel van deze tocht: in Lilongwe vrijdagochtend richting South Luangwa National Park om wild te gaan spotten.
Vanuit Lilongwe is het zo'n 5-6 uur rijden , de grens van Zambia passerend.
Die grensovergang was een onderneming op zich!
We hadden in Nederland geen multiple entry visum geregeld, daar ging het dus al fout.
Dat betekende nu, dat we bij inreizen naar Malawi op zondag een nieuw visum moesten aanschaffen. Balen!
Voor entree in Zambia moest ook een visum worden aangeschaft bij de grens.
Wij hadden van tevoren uitvoerig nagevraagd per mail of we ook met euro's konden betalen bij de grens, volgens de organisatie geen probleem.
Echter bij de grens, wel een probleem! Er worden alleen dollars geaccepteerd.
Met heel veel gedoe uiteindelijk toch euro's kunnen wisselen tegen een superslechte wisselkoers natuurlijk en waarbij we zeer argwanend werden aangekeken dat we met zulke kleine coupures aan kwamen zetten (€ 20,00), hij had bij voorkeur briefjes van 200 :-(
Rond 14 uur kwamen we aan in het tentenkamp in het park.
Vanuit de tent uitzicht op de rivier en de nijlpaarden.
Eind van de middag de eerste drive, waarbij we olifanten, giraffes, bavianen, waterbokken, krokodillen, zebra's, hyena's, impala's, vele leeuwen, een luipaard en een scala aan vogels zagen.
In de nacht kregen we op 3 meter afstand van de tent bezoek van een olifant die rustig bladeren van de boom at, wij lagen even niet meer zo rustig in ons bed!!
We mochten in de avond en nacht sowieso niet "alleen over straat" aangezien alle wild zich in de buurt kon bevinden, dus de nachtwakers stonden steeds standby.
Het park is 9050 km2, waarvan wij maar een klein deel hebben gezien.
Voor Henny was het de eerste ervaring met een wildpark, ze had gehoopt in ieder geval olifanten te zien, maar het was veel meer dan dat!
Alle dieren zo dichtbij, waarbij met name de hele stoet leeuwen die ons op een paar meter afstand passeerden grote indruk maakten.
Onze gids was geboren en opgegroeid in dit gebied en wist veel en vertelde graag over het gebied, de flora en fauna.
Zaterdag ontdekte hij tijdens de drive een (minimaal) sleepspoor. Na enig zoeken in de bosjes (wel allemaal braaf in de auto), zagen we een luipaard die zijn (of haar) prooi (een impala) aan het oppeuzelen was.
Tijdens de terugreis op zondag opnieuw een probleem aan de grens. Onze Engelse medereizigers wisten niet dat ze een nieuw visum voor Malawi aan moesten schaffen en zij hadden helemaal geen cash bij zich.
Aangezien de banken op zondag gesloten zijn, stonden zij helemaal met lege handen.
Gelukkig konden wij ze met onze Malawiaanse kwacha's te hulp schieten, die overigens ook weer tegen een bar slechte koers gewisseld moesten worden op de levendige zwarte markt rond de grenspost.
Nu zijn we na 1,5 dag reizen weer terug in Muona en gaan morgen weer enthousiast aan het werk!
We praten jullie volgend weekend weer bij, Henny begint nu aan haar laatste week.
Lieve groet,
Henny & Annemieke
afgelopen week was onze 3e week en voor het eerst een weekend en nachtdiensten gewerkt.
Maandagochtend begonnen om 7.30 uur, in de middag rond half 3 even naar huis om wat te eten en vervolgens om 17 uur gestart met de nacht.
De eerste nacht 17 uur gewerkt (er beviel nog net iemand aan het eind van de nacht, die ik graag zelf wilde hechten en waarvan ik het directe postpartum af wilde ronden) en dinsdagnacht ruim 15 uur.
Vooral dinsdag was een erg drukke nacht met maar liefst 7 bevallingen, waarvan ik er 6 zelf heb gedaan!
Ze volgden elkaar in een mooi rustig tempo op en ik was de enige student in de nacht, dus BINGO voor mij!
Mijn eerste knip (episiotomie) gezet, ondanks dat ik het zelf niet nodig vond.
Maar.....als 'ie dan toch gezet moet worden volgens de staf, dan benut ik het leermoment graag zelf.
Het betrof een meisje van 17 jaar, waarbij zelfs een vaginaal toucher bijna onmogelijk was.
Ze raakte compleet in paniek zodra er maar een minimale aanraking was, het oogde als zeer traumatisch.
Gelukkig lukte het met hulp van Christopher om wat vertrouwen te winnen, waardoor het infiltreren met lidocaïne en het zetten van de knip rustig verliep. Vervolgens werd er vlot een gezond jongetje geboren met 5 vingers en 1 duim aan beide handen.
Het hechten van de episiotomie was een uitdaging met nauwelijks licht (ondertussen viel de stroom ook nog uit, waardoor we nog minder licht hadden) en een laag bed (niet in hoogte verstelbaar).
Op de knietjes op de grond en met de torch van mijn iphone lukte het om de epi te hechten, maar ideale omstandigheden zijn het niet, zeker gezien de stugheid van de huid van deze dames.
De beide extra pinken werden vakkundig door Christopher afgebonden met het restant van het hechtdraad.
Alle andere bevallingen verliepen voorspoedig met gezonde baby's en kwieke mama's.
Tussen 17 en 21 uur lopen er vanuit de antenatal ward regelmatig dames binnen met allerlei klachten.
Ik spreek geen Chichewa, dus dat maakt het afnemen van een anamnese erg lastig, maar samen met Marta (een Malawiaanse studente die uitstekend Engels spreekt) hebben we een hele reeks consulten af kunnen handelen.
Heel erg leuk om dit samen te doen, onze afwegingen te bespreken en tot een beleid te komen.
Het was een vruchtbare week, de teller staat op 12 zelfstandige bevallingen in Malawi tot nu toe.
Overdag slapen met deze temperaturen is bijna niet te doen, we tikken de 40 graden regelmatig aan.
We hebben nog altijd geen stromend water, dus creëren onze eigen douche met bekertjes water om wat af te koelen.
En stroom is er nog altijd nauwelijks, dus iets kouds uit de koelkast halen is wishful thinking.
Sterker nog, alles uit de koelkast hebben we inmiddels bedorven weg moeten gooien (verbranden in ons geval, een vuilophaaldienst is hier niet)
We doen het er maar mee!
Donderdagochtend om 2 uur weer met de minibus naar Blantyre, een kamikazetocht, waarbij we ons voor het eerst beseften dat achterin zitten misschien helemaal niet zo'n hele goede keuze is.
Mocht de bus crashen midden in de nacht, dan komen wij er in ieder geval nooit meer uit met een stalen balk achter ons en 17 mensen voor ons (bestuurdersrij niet meegeteld!).
Om 7 uur vertrok onze AXAbus vanuit Blantyre richting Lilongwe, maar onderweg moesten we met de minibus ver uit de bush nog mensen ophalen, dus het laatste stuk moest het gas er op.
Doel van deze tocht: in Lilongwe vrijdagochtend richting South Luangwa National Park om wild te gaan spotten.
Vanuit Lilongwe is het zo'n 5-6 uur rijden , de grens van Zambia passerend.
Die grensovergang was een onderneming op zich!
We hadden in Nederland geen multiple entry visum geregeld, daar ging het dus al fout.
Dat betekende nu, dat we bij inreizen naar Malawi op zondag een nieuw visum moesten aanschaffen. Balen!
Voor entree in Zambia moest ook een visum worden aangeschaft bij de grens.
Wij hadden van tevoren uitvoerig nagevraagd per mail of we ook met euro's konden betalen bij de grens, volgens de organisatie geen probleem.
Echter bij de grens, wel een probleem! Er worden alleen dollars geaccepteerd.
Met heel veel gedoe uiteindelijk toch euro's kunnen wisselen tegen een superslechte wisselkoers natuurlijk en waarbij we zeer argwanend werden aangekeken dat we met zulke kleine coupures aan kwamen zetten (€ 20,00), hij had bij voorkeur briefjes van 200 :-(
Rond 14 uur kwamen we aan in het tentenkamp in het park.
Vanuit de tent uitzicht op de rivier en de nijlpaarden.
Eind van de middag de eerste drive, waarbij we olifanten, giraffes, bavianen, waterbokken, krokodillen, zebra's, hyena's, impala's, vele leeuwen, een luipaard en een scala aan vogels zagen.
In de nacht kregen we op 3 meter afstand van de tent bezoek van een olifant die rustig bladeren van de boom at, wij lagen even niet meer zo rustig in ons bed!!
We mochten in de avond en nacht sowieso niet "alleen over straat" aangezien alle wild zich in de buurt kon bevinden, dus de nachtwakers stonden steeds standby.
Het park is 9050 km2, waarvan wij maar een klein deel hebben gezien.
Voor Henny was het de eerste ervaring met een wildpark, ze had gehoopt in ieder geval olifanten te zien, maar het was veel meer dan dat!
Alle dieren zo dichtbij, waarbij met name de hele stoet leeuwen die ons op een paar meter afstand passeerden grote indruk maakten.
Onze gids was geboren en opgegroeid in dit gebied en wist veel en vertelde graag over het gebied, de flora en fauna.
Zaterdag ontdekte hij tijdens de drive een (minimaal) sleepspoor. Na enig zoeken in de bosjes (wel allemaal braaf in de auto), zagen we een luipaard die zijn (of haar) prooi (een impala) aan het oppeuzelen was.
Tijdens de terugreis op zondag opnieuw een probleem aan de grens. Onze Engelse medereizigers wisten niet dat ze een nieuw visum voor Malawi aan moesten schaffen en zij hadden helemaal geen cash bij zich.
Aangezien de banken op zondag gesloten zijn, stonden zij helemaal met lege handen.
Gelukkig konden wij ze met onze Malawiaanse kwacha's te hulp schieten, die overigens ook weer tegen een bar slechte koers gewisseld moesten worden op de levendige zwarte markt rond de grenspost.
Nu zijn we na 1,5 dag reizen weer terug in Muona en gaan morgen weer enthousiast aan het werk!
We praten jullie volgend weekend weer bij, Henny begint nu aan haar laatste week.
Lieve groet,
Henny & Annemieke
-
10 September 2018 - 19:53
Irma:
Lieve allebei,
We genieten van jullie avonturen!wat een prachtig vak!
Heel veel lieve groeten,
Leon irma en fam. -
11 September 2018 - 01:04
Marijke:
Hee Annemieke,
Met veel interesse, plezier en nieuwsgierigheid lees ik jullie verhalen keer op keer.
Henny haar laatste week tegemoet; daarna Francis naar jou toe ;)
Bedankt dat jullie zo een kijkje geven wat jullie daar beleven.
Dikke knuffels
-
11 September 2018 - 04:34
Hildegard:
Annemieke en Hennie
wat een mooi en prachtig verhaal weer, .. wil Hennie straks wel naar huis .. ?
Veel plezier verder en sterkte met deze temperaturen ( maar dat was je al een beetje gewent hier van NL )
Hennie nog een fijne week en straks een goede reis terug.
Knuffels aan jullie beiden
-
11 September 2018 - 06:25
Chantal:
Annemieke en Henny
Ik zie het helemaal voor mij door jullie verhalen, wat een belevenissen!
Wat een contrast met Nederland.
En al zoveel geleerd, echt leuk hoor
Heel veel succes met de warmte, de lange uren, en de primitieve omstandigheden
Maar jullie slaan je er goed doorheen lees ik wel
TOPPPPP!! -
12 September 2018 - 10:54
Maritza:
Hoi Annemieke en Henny
Ik geniet van jullie super interessante verslagen. Wat een fantastische ervaring al zullen jullie af en toe flink balen van wat daar de alledaagse praktijk is.
Ik wens jullie nog vele boeiende leermomenten toe.
Lieve groeten -
13 September 2018 - 05:25
Johanna En Gerard Kaminski:
Lieve Annemieke,
Wat leuk om jullie belevenissen te lezen. Super voor jou / jullie om zo'n leerervaring mee te mogen te maken.
We kijken elke keer weer uit naar je verhalen. Wat een kanjer ben jij !
We wensen jullie nog heel veel succes en plezier en pas ook goed op je zelf !
Lieve groeten van je oom en tante en de rest van de familie. -
17 September 2018 - 14:44
Ina Winkelhorst:
Lieve Annemieke
Dankjewel dat ik mee mag genieten van je prachtige tijd daar. Wat een belevenissen tussen de dieren en om steeds maar weer creatief te zijn met de middelen die beschikbaar zijn. Nog een fijne leerzame tijd groetjes vn Ruurd en Ina
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
